ارتودنسی شاخه ای از دندانپزشکی است که دندان ها و فک هایی را که به طور نامناسب موقعیت دارند تصحیح می کند. تمیز نگه داشتن دندان و دندان که به طور صحیح در کنار هم قرار ندارند ، تمیز کردن آنها سخت تر است ، در معرض خطر از بین رفتن زودرس به دلیل پوسیدگی دندان و بیماری پریودنتال هستند و باعث ایجاد استرس اضافی روی عضلات جویدنی می شود که می تواند منجر به سردرد ، سندرم TMJ و گردن شود. درد شانه و کمر. دندانهایی که کج شده اند یا در جای مناسب نیستند ، می توانند از ظهور شخص نیز کم کنند.
از مزایای درمان ارتودنسی می توان به دهان سالم تری ، ظاهری دلپذیرتر و دندان هایی اشاره کرد که احتمالاً عمر آن دوام بیشتری خواهد داشت.
تسلیم کنید
متخصص در این زمینه ارتودنتیست نامیده می شود. ارتودنتیستها در یک برنامه آموزش ارتودنسی مصوب ADA ، دو یا چند سال از تحصیل را بیش از چهار سال در مدرسه دندانپزشکی دریافت می کنند.
چگونه می دانیم که آیا به ارتودنسی احتیاج دارم؟
فقط دندانپزشک یا ارتودنتیست شما می تواند تشخیص دهد که آیا می توانید از ارتودنسی بهره مند شوید یا خیر. براساس ابزارهای تشخیصی که شامل تاریخچه پزشکی کامل پزشکی و دندانپزشکی ، معاینه بالینی ، مدل های گچ دندان های شما و اشعه X و عکس های خاص ، یک ارتودنتیست یا دندانپزشک می تواند تصمیم بگیرد که آیا ارتودنسی توصیه می شود ، و یک برنامه درمانی درست تهیه کنید. برای شما.
اگر موارد زیر را دارید ، ممکن است کاندیدای درمان ارتودنسی باشید:
Overbite ، که گاهی اوقات به آن گفته می شود "دندانهای خاویاری" - جایی که دندانهای جلویی فوقانی خیلی زیاد به جلو (چوب خارج) روی دندانهای پایینی قرار دارند
Underbite - ظاهری "بولداگ" که در آن دندانهای پایینی خیلی خیلی جلو یا دندانهای فوقانی خیلی عقب هستند
کراس بایت - هنگامی که دندان های فوقانی در هنگام گاز زدن به طور عادی با هم در مقابل دندان های پایین قرار ندارند کمی پایین نمی آیند
نیش باز - فاصله بین نیش دندانهای جلوی و / یا دندانهای جانبی در هنگام نیش زدن دندانهای پشت
خط میانی جابجا شده - هنگامی که مرکز دندانهای جلوی فوقانی شما با مرکز دندانهای جلویی پایین شما خط نمی شود
فاصله - شکاف یا فاصله بین دندانها به دلیل از بین رفتن دندانها یا دندانهایی که "پر نمی شوند" دهان
کلاغ شدن - هنگامی که دندانهای زیادی برای ردیف دندان وجود داشته باشد
درمان ارتودنسی چگونه کار می کند؟
بسیاری از انواع مختلف لوازم خانگی ، ثابت و قابل جابجایی ، برای کمک به حرکت دندان ها ، بازآموزی عضلات و تأثیر بر رشد فک ها استفاده می شود. این وسایل با فشار ملایم روی دندان ها و فک ها کار می کنند. شدت مشکل شما مشخص خواهد کرد که کدام روش ارتودنسی موثرترین است.
لوازم ثابت شامل:
پرانتز - رایج ترین وسایل ثابت ، پرانتز از نوارها ، سیمها و / یا براکت ها تشکیل شده است. نوارها در اطراف دندان یا دندان ثابت بوده و به عنوان لنگر دستگاه مورد استفاده قرار می گیرند ، در حالی که براکت ها بیشتر اوقات به قسمت جلوی دندان متصل می شوند. سیم های قوس از داخل براکت ها عبور کرده و به نوارها وصل می شوند. سفت شدن سیم قوس باعث ایجاد تنش روی دندان ها شده و به تدریج آنها را به موقعیت مناسب خود منتقل می کند. پرانتز معمولاً ماهانه تنظیم می شود تا نتایج مطلوب حاصل شود ، که ممکن است طی چند ماه تا چند سال حاصل شود. پرانتزهای امروزی کوچکتر ، سبک تر بوده و نسبت به گذشته فلز بسیار کمتری نشان می دهند. آنها برای بچه ها با رنگهای روشن و همچنین سبکهای واضح که توسط بسیاری از بزرگسالان ترجیح داده می شود آمده اند.
وسایل ثابت مخصوص - برای کنترل مکیدن انگشت شست یا رانش زبان استفاده می شود ، این وسایل توسط باند به دندان متصل می شوند. از آنجا که در هنگام وعده های غذایی بسیار ناراحت کننده هستند ، باید از آنها به عنوان آخرین راه حل استفاده شود.
نگهدارنده های ثابت فضا - اگر دندان کودک زودرس از بین برود ، از نگهدارنده فضا برای نگه داشتن فضای باز تا فوران دندان دائمی استفاده می شود. یک باند در کنار فضای خالی به دندان وصل می شود و یک سیم در قسمت دیگر فضا به دندان امتداد می یابد.
لوازم قابل جابجایی عبارتند از:
Aligners - جایگزینی برای پرانتزهای سنتی برای بزرگسالان ، ترانسفورماتورهای سریال توسط تعداد زیادی متخصص ارتودنسی برای حرکت دندانها به همان روشی که وسایل ثابت کار می کنند ، استفاده می شوند ، فقط بدون سیم های فلزی و براکت. ترازها تقریباً نامرئی هستند و برای خوردن غذا ، مسواک زدن و نخ دندان خارج می شوند.
نگهدارنده های فضای قابل جابجایی - این دستگاه ها همان عملکرد نگهدارنده های فضای ثابت را دارند. آنها با پایه آکریلیکی ساخته شده اند که بر روی فک قرار می گیرد و بین دندانهای خاص دارای شاخه های پلاستیکی یا سیم است تا فضای بین آنها باز نشود.
وسایل جابجایی فک - این دستگاه ها همچنین به شکل اسپلینت نامیده می شوند ، یا در فک بالا یا پایین پوشیده می شوند و به تعلیم فک کمک می کنند تا در وضعیت مطلوبتری ببندد. آنها ممکن است برای اختلالات مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) استفاده شوند.
ضربه گیر لب و گونه - اینها به گونه ای طراحی شده اند که لب یا گونه ها را از دندان دور نگه دارند. ماهیچه های لب و گونه می توانند بر دندان فشار وارد کنند و این ضربه گیرها در تسکین آن فشار کمک می کند.
بسط دهنده Palatal - وسیله ای است که برای گسترده تر کردن قوس فک فوقانی استفاده می شود. این یک صفحه پلاستیکی است که بر روی سقف دهان قرار می گیرد. فشار بیرونی که با پیچ به صفحه اعمال می شود ، اتصالات موجود در استخوان های کف را مجبور می کند تا به طول باز شوند و ناحیه کف دست را گسترده می کنند.
نگهدارنده های قابل جابجایی - که بر روی سقف دهان پوشیده می شوند ، این دستگاه ها از جابجایی دندان ها به موقعیت قبلی خود جلوگیری می کنند. آنها همچنین می توانند برای جلوگیری از مکیدن انگشت شست اصلاح شوند و مورد استفاده قرار گیرند.
Headgear - با استفاده از این دستگاه تسمه ای در پشت قسمت پشت سر قرار داده شده و به سیم فلزی در قسمت جلویی یا کمان صورت وصل می شود. Headgear رشد فک فوقانی را کاهش می دهد و در حالی که دندانهای جلو به عقب کشیده می شوند ، دندانهای پشت را در جایی که در آن قرار دارند ، نگه می دارد.
این مقاله با هدف ارتقاء درک و دانش در مورد موضوعات عمومی بهداشت دهان و دندان صورت گرفته است. این درنظرگرفته شده است که جایگزینی برای مشاوره حرفه ای ، تشخیص و یا درمان باشد. همیشه در مورد هرگونه سؤالی که ممکن است در مورد وضعیت پزشکی یا معالجه پزشکی داشته باشید ، از مشاوره دندانپزشک یا سایر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی استفاده کنید.